Sposoby kompozycji drzew według stylu francuskiego
Tak naprawdę, metody komponowania drzew, pochodzące z czasów gdy triumfy święcił francuski styl komponowania ogrodów, nie są szczególnie zaskakujące dla dzisiejszego mieszkańca Europy – ich praktyczne walory okazały się na tyle atrakcyjne, że są wciąż stosowane w architekturze zieleni. Jedynie ich oryginalne, pochodzące z Francji i Włoch nazwy mogą brzmieć dzisiaj zagadkowo. Szpalerem było na przykład nasadzenie drzew w rzędzie – wskutek właściwego przycinania gałęzi koron, tworzyły one jednolitą ścianę zieleni (stanowiły więc odpowiednik żywopłotu, tyle że umieszczonego wysoko nad ziemią). Szpalery tworzyły zwłaszcza drzewa liściaste, ponieważ dawały się łatwo formować w żądane bryły. Dwa równoległe rzędy szpalerów tworzyły oczywiście aleję, wewnątrz której panował przyjemny cień (a ponadto, ściana liści ukrywała przed oczami te elementy przestrzeni, których ogrodnik nie chciał eksponować. Szpaler utworzony na planie okręgu, tworzył zaciszne miejsce odpoczynkowe (znajdowała się tam zwykle ławka). Upodabniało go to do gabinetu ogrodowego – zamkniętej przestrzeni, której ściany stanowiły drzewa lub krzewy (konstrukcja ta nazywana była również zielonym salonem). Drzewa mogły być także nasadzone w formie pojedynczych skupisk, noszących nazwę boskietów (w oryginalnym brzmieniu termin ten oznaczał zagajnik).
