Specyfika ogrodów angielskich
Sztuka ogrodnicza, rozwijająca się w Wielkiej Brytanii, mieszkańcom kontynentu może wydawać nieco dziwaczna. W potocznym rozumieniu, angielski ogród kojarzy się z przestrzenią, w której dominuje elegancko przystrzyżony, zadbany trawnik. Może być on jedynie symbolem pasji Anglików do zajmowania się ogrodem i pielęgnowania go. Jednak właściwy ogród angielski wykształcił się jako forma aranżowania przestrzeni zieleni w XIX wieku, pod wpływem estetyki romantyzmu. Park ukształtowany według tych założeń jest niezwykle malowniczy. Jest zaprojektowany z rozmysłem, ale patrząc na niego odnosi się nieodparte wrażenie, że wszelkie decyzje kompozycyjne podjęły same rośliny – ich skupiska pojawiają się nagle pośrodku ścieżki, zaszczepki znajdują się w miejscach, gdzie mogłyby się znaleźć wskutek działania zwykłych porządków natury. Nierzadko drzewa są zlokalizowane niedorzecznie blisko murów budowli, porastając je i opierając się o nie. Należy także zaznaczyć, że w skład flory ogrodu angielskiego wchodzą rośliny egzotyczne, nieznane i niespotykane w strefie, w której położony jest ogród. Budowle dekoracyjne są nadzwyczaj skromne i nieskomplikowane. Cała kompozycja parku jest wyrazem romantycznego przekonania o potędze natury oraz przejawem fascynacji przestrzeniami egzotycznymi, znanymi z opowieści.
