Ogrody w stylu włoskim i reszta
Projektowanie stylowych ogrodów nie jest zjawiskiem nowym. Sto, dwieście, trzysta lat temu powstawały już tereny zielone zaplanowane i tworzone w sposób przemyślany. Zawodowi projektanci nie tylko wykazywali się wyjątkowymi talentami, ale też kreowali tendencje, które na stałe wchodziły do kanonów ogrodowej mody i były powielane w całej Europie. W ten sposób narodził się styl francuski, angielski czy włoski, z których sporo elementów zachowało się do czasów współczesnych, albo w postaci ogromnych zabytkowych kompleksów, albo jako element nowoczesnych projektów. Dziś już nie tworzy się założeń ogrodowych na sposób francuski. Uznano je za sztuczne i niezgodne istota natury, która nie znosi ram i potrzebuje wiele swobody. Wciąż jeszcze projektuje się ogrody w stylu włoskim, znane wszystkim bywalcom odległych włoskich wysp, gdzie roślinność śródziemnomorska jest raczej skromna i nie dominuje w przestrzeni, lecz wypełnia kompozycje wykonane z kamieni stanowiąc akcent, nie istotę ogrodu. Innym preferowanym dziś stylem, jest styl naturalny, najbardziej zbliżony do tego, co dyktuje przyroda, nie ograniczony schematyzmem i regułami, chociaż w miarę uporządkowany i zadbany. Przeciwwagę stanowi styl nowoczesny, w którym dominuje zazwyczaj basen, klasyczne chodniki, idealny trawnik i z rzadka rozrzucone klomby kwiatowe.
