Filozofia kompozycji ogrodów chińskich
Ogród chiński stanowi przede wszystkim przedmiot fascynacji dla mieszkańców Europy, jako przykład kompozycji całkowicie odmiennej od tego, do czego przyzwyczaili się obywatele Starego Kontynentu. Aranżacja ogrodu chińskiego opiera się bowiem na przekonaniu, że człowiek nie jest w stanie stworzyć kompozycji doskonalszej od tych, które wytworzyła natura. Projektowanie chińskiego ogrodu to twórcze naśladowanie porządku przyrody, w którym wszystkie elementy pełnią funkcje zarówno estetyczne, jak i symboliczne – zadaniem ogrodu jest według Chińczyków ukazywanie istoty świata, poprzez zawieranie w sobie elementy uosabiające części składowe naturalnego krajobrazu Ziemi. Symbolem centralnym jest woda, uosabiająca życie. Towarzyszą jej przedstawienia gór: groty i pieczary, głazy i sterty kamieni. Dróżki są bardzo kręte, rozplanowane w bardzo fantazyjny sposób, niepodlegający żadnym próbom racjonalnego uporządkowania. Jest to pewien przejaw wiary w to, że w przyrodzie naturalną linią jest krzywa, nie występują w niej regularne kształty. Chiński ogród jest skomponowany z prostotą, zawsze składa się z nieparzystej liczby elementów (sprawia też wrażenie niedokończonej konstrukcji). W skład jego flory wchodzą zwłaszcza specjalistycznie przycinane drzewa, wśród kwiatów najczęściej spotyka się orchidee, piwonie i chryzantemy.
