Czym zajmuje się sztuka bonsai?
Właściwym rozumieniem pojęcia terminu bonsai jest sztuka umiejętnej pielęgnacji drzewek, wywodząca się z Chin. W mowie potocznej zaistniało przeniesienie tej nazwy na efekty samej pracy – drzewka, które zachowały miniaturowe rozmiary, pomimo osiągnięcia pełnego rozwoju biologicznego. Są one zwyczajowo zasadzane w kolistych, płytkich donicach. Technika tej sztuki opiera się na gruntownej wiedzy z zakresu budowy drzewa – na jej podstawie znawca przycina gałązki drzewa na tyle umiejętnie, by usunąć z nich stożki wzrostu (do pracy wybiera się często rośliny o zdrewniałych pędach). W celu utrzymania pożądanego kształtu drzewka okręca się także niektóre gałęzie drutem. Zminiaturyzowanie rośliny może trwać nawet kilka pokoleń, ale i tak opieka nad nim nigdy się nie kończy. Najbardziej cenionymi gatunkami drzew, wykorzystywanymi w tej sztuce, są długowieczne dęby, sosny, cisy, świerki i jałowce. U początków istnienia tej sztuki, było to zajęcie zarezerwowane dla osób wysoko urodzonych: arystokratów i duchownych. Od XVIII wieku techniką przycinania drzewek może zajmować się każdy. Ponadto, sztuka ta zanikła z czasem w kraju swego pochodzenia. Nauczyli się jej Japończycy, którzy opanowali ją do perfekcji. Obecnie drzewka miniaturyzowane według techniki bonsai są powszechnie kojarzone właśnie z kulturą japońską.
