Czym był parter ogrodowy?
Dawne rezydencje pełniły przede wszystkim funkcje reprezentacyjne – dlatego prezencja ich głównych wejść była tak istotna. W ramach stylu francuskiego uformował się element dekoracyjny, który wziął nazwę od swojej niewielkiej wysokości. Parter ogrodowy, choć niski, stanowił bardzo elegancką oprawę dla przestrzeni dziedzińca pałacu. Była to bowiem przemyślana kompozycja, wzór wykonany z barwnych kwiatów, ornament wystrzyżony w trawie lub wykonany przy pomocy ozdobnych kwiatów. Najbardziej okazałe były oczywiście kolorowe kobierce kwiatowe, ułożone w taki sposób, by przedstawiały abstrakcyjne schematy, znane z dywanów orientalnych. Niekiedy, ścieżki biegnące przez dziedziniec, oddzielały od siebie segmenty powierzchni, z których każda mogła stanowić parter ogrodowy, wykonany z innego rodzaju roślin. Znamienne, że właśnie ten element dekoracyjny był pierwszym, jaki aranżowano. Jego granice wyznaczały kolejne wolne miejsca i w zasadzie kierowały dalszymi pracami kompozycyjnymi. Często to właśnie kwiatowy parter ogrodowy ukazywał się najwcześniej w swej pełnej krasie, podczas gdy na właściwy wygląd innych roślin w ogrodzie trzeba było poczekać. Oczywiście, by utrzymać idealny wygląd takich ozdobnych rabat, konieczne było częste i regularne wymienianie sadzonek (przynajmniej trzy razy w trakcie sezonu wegetacyjnego).
